Πριν συνεχίσω με τα χρονολόγια, θέλω να διευκρινίσω μερικά πράγματα.
Ο χρόνος δεν υπάρχει, δεν περνάει…εμείς περνάμε.
Στην
ανάγκη μας λοιπόν να τοποθετηθούμε απέναντι στα αγωνιώδη ερωτήματα,
απέναντι στο αιώνιο και ίσως το προαιώνιο, ανακαλύψαμε τον χρόνο.
Η
μέτρηση του, θα μπορούσα να πω, είναι η ανάγκη μας να
ξεφύγουμε από το μετέωρο και να αποκτήσουμε μία σταθερά για να
τοποθετήσουμε πάνω σ’ αυτήν το χνάρι μας.
Ως τέτοια λοιπόν θα την αντιμετωπίσω.
Δεν έχει αστεία με τον (Κ)χρόνο, δεν είναι τυχαίο που στην Ελληνική Μυθολογία έτρωγε τα παιδιά του…
Θα
προσπαθήσω οι πηγές από τις οποίες θα αντλώ πληροφορίες κάθε φορά, να
είναι σύγχρονες, αξιόπιστες και όσο το δυνατόν πλουραλιστικές.
Θα μου πείτε, γιατί πλουραλιστικές;
Όπως πολύ καλά γνωρίζετε, η χρονολόγηση ειδικά της π.Χ εποχής είναι και αυτή επιστήμη. Ως τέτοια εμπεριέχει την διαψευσιμότητά της και έχει ήδη επιφέρει διαφωνίες στους κύκλους των ανθρώπων που την υπηρετούν. Αυτό είναι η επιστημονική υγεία.
Όλα,
λοιπόν, τα χρονολόγια που θα αναρτώνται εδώ εν καιρώ, μπορούν να
ανατρέπονται από σας που τα διαβάζετε ή να συμπληρώνονται με νέα
στοιχεία.
Το αντικείμενό μου, δεν είναι ούτε η βιβλική αρχαιολογία, ούτε η Παλαιά Διαθήκη.
Έτσι έχω τον «έρωτα» του…ερασιτέχνη και ένα παραπάνω που έχω τον ερωτήματα αναπάντητα για να τον κρατούν ζωντανό.
